Яно звычайна толькі здаецца, што героі тыя ўзялі ды патрапілі ў прыгоды — такі ім выпаў шлях, як вы выразіліся. Але насамрэч яны хутчэй як мы: маглі сто разоў збочыць, ды толькі ж не збочылі. А каб збочылі, то нічагуткі б мы пра іх цяпер і не ведалі: сказанні такіх забываюць умэнт. А помняць толькі тых, хто пайшлі да канца — і, заўважце, не заўсёды той канец быў добры, прынамсі, не ў тым сэнсе добры, у якім яго разумеюць самі героі, а не слухачы…
С э м   Г э м д ж ы